Triggerpoints: De techniek en oorzaken
Op verzoek van een aantal cliënten geef ik hieronder een toelichting op het werk en techniek van de oblique acupunctuur. (spreek uit als “oblieke”)
Deze techniek is gericht op het “opsporen en neutraliseren” van triggerpoints. Ook wel genoemd “spier knopen” of “contracties”. Zij kunnen de oorzaak zijn van de meeste pijnklachten. Velen denken dat de oorzaak van pijn altijd op dezelfde plaats ligt als de pijn zelf. Nee, dat is niet altijd zo. Door deze “triggerpoints” (T.P.) worden de spierdelen verkort waar door skelet delen (populair gezegd) worden scheefgetrokken, en de bloedsomloop en zenuwbanen worden afgekneld. Dit kan de oorzaak zijn van hoofdpijn, pijn in de nek en kaak, pijn in de onderrug, tennisarmen en carpaal tunnel syndromen etc.

T.P’s zijn doorgaans de bron van pijn in gewrichten, zoals de schouder, pols, heup, knie en enkel, Vaak wordt dit onterecht aangezien voor artritis, tendinitis, bursitis, en letsel aan de gewrichtsbanden. T.P.’s kunnen ook de oorzaak zijn van andersoortige symptomen, zoals duizeligheid, oorpijn, sinusitis, misselijkheid, maagzuur, hartritme stoornissen, pijn aan de geslachtsdelen en gevoelloosheid in handen en voeten. Zelfs fibromyalgie kan zijn oorsprong hebben in triggerpoints. Gelukkig komen de symptomen, die door triggerpoints worden veroorzaakt, voor in voorspelbare patronen. Als je weet waar je zoeken moet, zijn ze gemakkelijk te vinden en uit te schakelen. De aanraking met de naald (bij oblieke acupunctuur) zorgt alleen al voor een chemische reactie in de knoop die de spier in zijn “oude vorm” terugbrengt.

Voor alle duidelijkheid: er wordt geen vloeistof ingespoten en er wordt gewerkt met steriele naalden. Er bestaan ook andere technieken die met triggerpoints werken, zoals duwen, trekken, oprek ken, met of zonder diverse hulpmiddelen.

Persoonlijk vindt ik de hier gehanteerde acupunctuur methode het meest effectief als het gaat om het definitief verwijderen van de klacht. Feit blijft, dat de behandeling voor de client helaas niet altijd pijnloos is. (geldt overigens ook voor andere technieken…)

De fysiologie van een triggerpoint
Het deel van een spiervezel dat de feitelijke contractie of samentrekking verzorgt is een micros copisch kleine eenheid die sarcomeer wordt genoemd. Een sarcomeer trekt zich samen als zijn twee delen bij elkaar komen en zich als vingers in elkaar vouwen. In je spieren moeten miljoenen sarcomeren zich samentrekken om ook maar de geringste beweging te veroorzaken.

Een triggerpoint ontstaat , als te sterk gestimuleer de sarcomeren chemisch niet langer in staat zijn hun samengetrokken toestand te verlaten.

Onderstaand plaatje is een getekende weergave van meerdere spiervezels binnen in een triggerpoint. Het is gebaseerd op een fotografische opname via een elektronen microscoop.

Uitleg van de tekening:

• A is een spiervezel in een normale ruststand, niet uitgerekt, noch samengetrokken.
• B is een knoop in een spiervezel die bestaat uit een aantal sarcomeren in de toestand van continue maximum contractie, welke kenmerkend is voor een triggerpoint. De opgebolde verschijning van de spierknoop. laat zien hoe dat segment van de spiervezel is samengetrokken en korter en dikker is geworden.
• C is het deel van de spiervezel dat zich uitstrekt van de spierknoop. tot aan de aanhechting van de spier (in dit geval aan het borstbeen). Let op de grotere afstand tussen de verbanden, wat aangeeft hoe de spiervezel wordt uitgerekt door de spanning binnen in de spierknoop. Deze overstrekte segmenten veroorzaken het strakke en verkorte gevoel in een spier. (je voelt ze als kabels in je lijf…!) Normaal gesproken werken de sarcomeren als kleine pompjes. Ze trekken zich samen en ontspannen om het bloed, dat in hun metabolische behoeften voorziet, door de capillairen (kleine haarvaatjesin de bloedsomloop) te laten circuleren. Als de sarcomeren in een triggerpoint hun contractie vasthouden, stopt in feite de bloedcirculatie in het betreffende gebied. Het gebrek aan zuurstof en de ophoping van afvalstoffen irriteren het triggerpoint. Het triggerpoint reageert op deze noodtoestand met het versturen van pijnsignalen. De pijn komt vaak tot uitdrukking in andere delen van het lichaam.